Witam Dzieki Sebastianowi Schabowskiemu i jego serwisowi odkryłam zwydawnictwo Złote Myśli. Jego biuletn sukcesu był dla mnie bardzo inspirujący, uczył kreatywnego myślenia i przede wszystkim dowartościowywał. Zawsze podobała mi się postawa Sebastiana w stosunku do swoich czytelników. Szanuje on ich, wskazuje im drogę, nie wytyka blędów popełnianych na drodze do sukcesu w zbyt ostry sposob, lecz z cierpliwością pokazuje na co uważać i nad czym w swoim życiu należy popracować. Miałam również okazję poznać Sebastiana osobiście poprzez Skype w ramach jego konsultacji. I bardzo sie z tego faktu cieszę, że mogłam usłyszeć ten ciepły i wesoły głos znany z osiągacz.tv

Jaki wpływ na moje życie miała jego „Psychologia osiagniec”? Przede wszystkim dowartosciowała mnie i raz na zawsze wybiła z głowy przestarzałe stwierdzenia typu „trzeba znać swe miejsce w szeregu” i inne takie. Utwierdziła w przekonaniu, ze jeśli inni Cię bez sensu krytykują to tym bardziej trzeba dążyć do celu i realizować marzenia. Zwłaszcza gdy Twoja intuicja podpowiada, że to co robisz ma swoją wartość. Nawet jeśli wciąż nie jest to doskonałe, to przynajmniej jest dla Ciebie kolejną lekcją.

Zależy mi na tym wszystkim, ponieważ mam wykształcenie artystyczne i jestem grafikiem. W tym zawodzie ważna jest nie tylko kreatywność ale także odwaga i pewność siebie w prezentowaniu swoich prac ludziom. Czesto przypomina mi się czas studiów. Profesorowie mimo dobrych intencji aby wychować nas na ambitnych artystów czasem niechcący stawiali pewne ograniczenia. Nie raz słyszalam od nich stwierdzenia, że „taki rodzaj sztuki nie nadaje się do prezentacji”, „nie używaj różowego koloru bo to tandeta i możesz przez przypadek polecieć w kicz”, „czerwony – przecież to komunistyczny kolor”, „nie chcę abyście stosowali ten materiał”, „nigdy nie korzystaj ze czcionki Arial bo jest ona ordynarna i wulgarna”, „cała kompozycja ci się wali”, „masz tworzyć tylko dla sztuki a nie dla pieniedzy” i wiele innych krytycznych uwag. Do tego wiele komunikatów sprzecznych ze sobą o których tylko mówić i mówić... Przyznam, że zbyt poważnie wziełam sobie te słowa do serca. „Wyżycie artystyczne” stawało się dla mnie problemem.

Nie małam odwagi pokazywać swych prac w obawie przed krytyką i tym że zostaną one uznane za mało ambitne czy dziecinne. Jak to Sebastian określa - małam lęk przed popełnieniem błędu. Niestety robiło się z tego błędne koło, bo obawy oczywiście odbijały się na jakości moich projektów i niczym samospełniająca przepowiednia... wychodziły mi gorsze prace. A co za tym idzie... wstyd. Wstydu oczekiwałam i wstyd dostawałam nawet jeśli był on jedynie moim wyobrażeniem a nie odbiorców.

Teraz dzięki literaturze motywacyjnej, zwłaszcza Sebastiana pozbyłam sie z mego umysłu tamtych krytycznych słów. Chcę marzyć i tworzyć i nic nie powinno mnie hamować. Sztuka jest pojecięm zbyt szerokim aby stawiać jakiekolwiek ograniczenia dotyczące używanych kolorów, materialów, czcionek itp. Wrecz przeciwnie, czasami funkcja dzieła wymaga by te normy akademickie troche złamac. Jednemu z moich ulubionych artystów Andy Warholowi zarzucano, że tworzy kicz. Ale on potrafil ten kicz obrócić w jedne z najbardziej charakterystycznych dzieł sztuki wspołczesnej. Witold Wójtowicz wspomniał historyczny fakt, że impresjoniści za swoich czasów byli wyrzucani z salonów bo nie tworzyli wedlug kanonow. A obecnie to ich dzieła są jednymi z najcenniejszych. Nie widzę już problemu w zarabianiu na swojej sztuce skoro jest ona jakąś wartością dla ludzi czy pomaga im. Wyzwolenie się z tamych ciężarów podniosło jakość moich oczekiwan, wyzwolilo wyobraźnię i tym samym... moje prace stają się obecnie coraz lepsze i jestem ich bardziej pewna.

Myślę że podobnie jest w życiu i tyczy się to także innych umiejętności, ktore są w nas ukryte i których otoczenie nie pozwala nam wyzwolić. A my nie słuchajmy otoczenia lecz własnej intuicji, myśląc kreatywnie i korzystając z porad Sebastiana.

Pozdrawiam
Dorota Ewa Strzelecka